Fırat Tanış

Ben Pierre… Bu şehrin tek söz sahibiyim… Antakya’nın ne dağında ne taşında  benden habersiz tek bir kuş bile uçamaz. Bu şehirde böbürlenerek ve kibirden zırhımla gezerek onlara bu toprağın kime ait olduğunu hatırlatıyorum. Ben bu şehir için bedellerin en ağırını ödedim. Biricik oğlumun kanı bu şehrin toprağına karıştı. O benim hayatta ki tek dayanağımdı. Oğlum ölünce  anladım, acıların en büyüğü insanın evladını kaybetmesiymiş. Hiç geçmeyen, hep kanayan derin bir yara kaldı ondan geriye. Oğlumun acısı yüreğimde bir korken, onun asıl katilinin dışarıda olduğunu öğrendim. Peki kimdi onu öldüren? Meydanda sallandırdığım o deli adam katili değilse, o zaman kim cesaret etti ona el sürmeye? Günlerce kafamı kurcalayan soruların cevabı basit bir köylü kızındaydı… Efnan… Oğlumun katilini bulmanın yolu bu kıza yakın olmaktı. Ben Mösyö Pierre, oğlumun katilinin izini sürerken, evladımın ölümüne sebep olan bir Türk kızına gönlümü kaptıracağıma ihtimal dahi vermezdim. Ne olduğunu anlamadan onun rüzgarına kapılıp savruldum. Bu sıradan halıcı kızı bir Leydi’ye dönüştürme yolunda bende değişip, kurduğum yalan dünyanın içinde tüm samimi hislerimle kendimi bir garip aşkın içinde buldum…